Presentatie - verschillen en gelijkenissen Hobo en Fagot

Ik kan niet tekenen

We hebben onze blog moeten presenteren. Voor mijn stuk van de presentatie heb ik twee video's bekeken en het materiaal gebruikt om duidelijk te maken wat mijn deel van de blog wou bereiken. Ik wou de YouTube filmpjes even met jullie delen.

Bovenstaande video gaat over dat iedereen kan tekenen. De volgende zal ook dat onderwerp hebben. Deze man wil dit bewijzen door met zijn publiek cartoons te tekenen. Hij laat ook enkele variaties zien.

Deze man maakt duidelijk dat als je kan schrijven, je ook kan tekenen. Omdat beide een combinatie zijn van rechte en kromme lijnen.

Ik ga met beide filmpjes akkoord. Hier gaat het ook niet om het "niveau". En wat is "niveau" eigenlijk? Je kiest er zelf voor hoe simpel of gecompliceerd je tekent. Beide vergt oefening. En zoals iedereen weet: oefening baart kunst.


Ik heb ook tekeningen getoond, die ik zelf heb gecreëerd. De oudste tekeningen die ik nog kan vinden op mijn deviantArt account, zijn van 2009. Dan was ik al drie jaar bezig met tekenen. Op en af, want ik ben altijd een lui iemand geweest. En ik zat in Latijn, dus ik moest veel studeren. Ik was 15 jaar.

Nu teken ik al 10 jaar. (Ik ben nu 22 jaar oud). En heb ik nu tekeningen zoals dit:

Ook de digitale tekeningen teken ik eerst in potlood, voor ik het bewerk in een teken programma met gebruik van een graphic tablet.

Elke tekening die je maakt is een stap dichter naar verbetering. Zelfs als je het niet volledig afwerkt. Er zijn heel veel tekeningen die ik niet deel op het internet. Ik deel voornamelijk afgewerkte tekeningen. En zo zijn er veel die dat doen. Er zijn er ook vele die hun oude tekeningen deleten. Dus als je denkt van iemand op het internet "Die is zo goed! Ik zou nooit zo goed kunnen worden!", moet je bedenken dat je nooit de tekeningen ziet waar ze gefaald hebben en je hebt nooit hun vele oefeningen gezien. Sommigen tekenen één tekening 5-10 keer opnieuw voordat ze het afgewerkte product tonen.

Het hangt ervan af hoeveel tijd je erin kunt steken. Hoe meer tijd je er kunt insteken op een maand, hoe vlugger je beter wordt op een jaar. Had ik meer tijd in tekenen gestoken van het begin, dan had ik nu veel verder gestaan.

Ook kritiek kan je ver brengen. Daarom als je school volgt of vrienden hebt die zeggen wat je verkeerd doet, kun je verbeteren wat ze hebben opgemerkt. Ik moet zeggen dat mijn vrienden me veel geholpen hebben. (Ik heb nooit tekenschool gevolgd).

En natuurlijk tutorials, speedpaints en livestreams helpen. Ze brengen je het technische aspect bij. Tutorials geven je de uitleg, speedpaints tonen je wat je kunt doen en tijdens livestreams kun je vragen stellen (als de tekenaar dat toestaat).

In ieder geval, veel plezier!

De taal van de muziek!

Vanaf je geboorte leer je klanken onderscheiden en spreken.
Ook muziek leer je door klanken te onderscheiden en begrijpen.
Je gaat naar het conservatorium om de taal van de muziek te leren.
In de school leer je schrijven, je leert het alfabet en zinnen vormen en schrijven.
Om een taal te schrijven bestaan er verschillende regeltjes ook in de muziek zijn er verschillende regeltjes waar je je best aan kan houden.

In het conservatorium leer je de verschillende noten kennen.
“Do re mi fa sol la si do”
Deze noten worden op een notenbalk geschreven zodat ze zinnen vormen.
Je leert hoe je ze kan noteren op de notenbalk zodat ze een mooi geheel vormen.
Elke noot kan je ook nog verhogen of verlagen door er een mol of een kruis voor te zetten zodat deze een half toontje lager of hoger klinkt wanneer je die speelt of zingt.

Er bestaan ook verschillende toonsoorten.

Je begint met Do groot deze toonaard heeft geen kruisen of mollen. De tonica is de Do.
In Re groot heb je standaard 2 kruisen de Fa en de Do krijgen een kruis zodat ze een half toontje hoger uitgevoerd zullen worden. De tonica is de Re.
Zo kan je voor elke noot een toonaard hebben met kruisen of mollen.

Er zijn ook verschillende maatsoorten in de muziek.
Je notenbalk wordt vooraf aangeduid in Sol of Fa sleutel en daarachter komt dan de maatsoort en de voortekening. Vanaf dan kan je aan de slag met het schrijven van akkoorden.

De eerste 3 a 4 jaar leer je de noten kennen en hoe je een instrument moet bespelen. Je kiest zelf welk instrument je voorkeur heeft. Zoals ook in de school bestaan de lessen over verschillende jaren.

Wanneer je geslaagd bent in de lagere graad ga je naar de middelbare graad waar je dan je instrument verder leert bespelen en tegelijkertijd kan je dan AMC volgen dit is muziekcultuur. Je leert verschillende genres kennen van de muziek maar ook een beetje over het ontstaan ervan. Na de middelbare graad kan je dan besluiten om je kennis nog meer uit te breiden door nog 3 jaar hogere graad te volgen.

Je kan ook nog verder gaan door AMT te volgen in de middelbare graad. Dit is Algemene muziek theorie.
Daar leer je dan hoe je muziek kan schrijven door akkoordvorming. Hier zijn ook verschillende regeltjes en technieken voor om de akkoorden juist op te bouwen. 

Hierna heb je dan ook nog weer een hogere graad.

Zoals je kan zien vergt het enorm veel tijd om alles onder de knie te krijgen. Maar zoals elke hobby maak je er graag tijd voor vrij. IK volg ondertussen al 6 jaar AMT naast de lessen fagot en ik vind het nog altijd boeiend en het helpt me om de Fa sleutel goed te oefenen wat belangrijk is bij het bespelen van de fagot.

Motivatie, alstublieft!

Bovenstaande video geeft 5 tips om gemotiveerd te blijven. Hieronder de vertaling van de tips en mijn eigen toevoegingen.

1. Maak er een gewoonte van! (min. 10-30 minuten per dag)
2. Maak een to-do list! (waar je van vindt dat je het nog kan verbeteren)
3. Ga buiten je comfort zone! (teken eens iets anders dan wat je altijd tekent)
4. Omring jezelf met ambitieuze positieve mensen! (liefst tekenaars)
5. Vergeet nooit hoeveel je van kunst houdt!

Ik vind deze tips geweldig. De meeste kunstenaars waar ik naar opkijk online tekenen 4 uur per dag. Ze raden dan ook aan 4 uur per dag te tekenen wil je zo snel vooruit gaan als zij vooruit zijn gegaan. FOUT! Als je niet bedenkt wat je verkeerd doet in die vier uur of niet weet hoe je de fout moet verbeteren, dan heb je aan die vier uur niets! 

Door er eerst een gewoonte van te maken door 10-30 minuten per dag te sketchen, ga je al de wil opbrengen om er vier uur van te maken. (Niet dat dit hoeft, je moet zelf maar zien wat in je rooster past.) 

Wil je dan echt vooruit gaan, moet je weten waar je aan wil werken en moet werken. Een lijstje kan van pas komen, dan kan je op een of andere dag je oog er op laten vallen en iets uit kiezen om aan te werken op die dag.

Als je enkel vrouwen tekent (zoals ik voor een lange tijd heb gedaan), teken dan eens een man of een dier dat je leuk vindt. Je comfort zone verlaten werkt zeer bevrijdend, ook al is het misschien eerst frustrerend omdat je vindt dat het niet zo goed gaat. Niet opgeven! Je kunt het!

Andere mensen kunnen je op fouten wijzen die je niet ziet of je opbouwen. Misschien kunnen ze je vooruit duwen. Tips zijn heel geliefd bij mij, zeker als ik er om vraag. Mensen die ook aan het tekenen zijn, kunnen je beter helpen dan mensen die niet tekenen. Maar ook hun tips kunnen goud waard zijn.

Door niet te vergeten wat je leuk vindt aan wat je doet, motiveer je jezelf om door te gaan. 

Veel geluk!

Vergelijk jezelf niet met anderen!

Klik hier als je wil weten welke tekst me aanzette tot het schrijven van deze post.

Veel mensen leren zich te vergelijken. En dit komt niet alleen door educatie. Het is gewoon natuurlijk. Hoeveel kinderen hebben niet gezegd: "Ooit wil ik zijn net als papa/mama!" Het begint heel jong door het vormen van een rolmodel. Eerst zijn dit ouders, dan zijn het beroemde personen en soms nog later zijn het personen waarmee ze misschien contact hebben gehad (een vriend(in), een baas, ...).

In het beroep/de hobby van creatie zullen mensen (maakt niet uit welke leeftijd) zich vaak vergelijken met iemand waarvan ze denken dat hij of zij beter is in de kunstvorm dat zij uitvoeren. Hierdoor gaan mensen zichzelf naar beneden halen. Het zijn niet de anderen die het doen, maar zijzelf.

Vaak staan wij ons eigen geluk in de weg. Kijk eens even naar deze afbeelding:

Wat mensen zien van een persoon, is niet alles. Meestal zien ze het succes. Wat ze niet zien, omdat de meeste mensen dit niet publiekelijk bekend maken, is: het doorzettingsvermogen, de verschillende keren ze gefaald hebben, de offers die ze hebben moeten opbrengen, de verschillende keren ze teleurgesteld raken en zelfs depressief, de discipline die ze hebben moeten aan de dag leggen, het harde werk dat ze hebben moeten leveren en de toewijding die ze hebben getoond.

Datgene wat wij zien, is alleen maar het topje. We zien niet het gigantische stuk dat onder water ligt. Vergeet niet dat deze mensen veel hebben moeten opbrengen om te komen waar ze gekomen zijn. Velen van hun hebben niet moeiteloos zich een weg gebaand.

Denk eraan: wat je ook wilt bereiken, vergt toewijding en doorzettingsvermogen. Doe het op jouw tempo.

Zet door!

Niet goed genoeg?

Deze video was aanleiding tot wat ik nu ga schrijven. 

Veel mensen die iets willen creëren, denken weleens of altijd dat ze niet goed genoeg zijn. Dit gaat ook niet alleen over tekenen. Dit kan op alles een invloed hebben.

We kunnen denken dat we niet creatief genoeg zijn. Wat kinderen een levendige fantasie geeft is een deel in het brein dat uitdooft naarmate we ouder worden. Iedereen die iets creëert gebruikt dit. Bij volwassenen licht dit deel op wanneer we het gebruiken.

Ik vind mezelf nooit creatief. Ik ben nogal een serieus persoon en heb een beroerde vorm van humor. Doe erboven op dat ik veel moeite heb met het aanvaarden van dingen die niet in de realiteit zouden kunnen gebeuren of voorkomen. (Ik heb veel moeite gehad met het nonsense genre, zoals de nonsense gedichten van Lewis Carroll.) MAAR ik laat me niet tegen houden. Ik doe gewoon maar op. Ik zet op papier wat ik wil. Zowat alles wat ik maak is ergens op gebaseerd. Ik ben dus helemaal niet origineel. Wat origineel is, is combinaties maken van dingen dat je kent waar iemand niet aan gedacht heeft voordat jij het hebt gedaan. Dit is bijna onmogelijk te doen. En soms denk je origineel te zijn en was je dat helemaal niet. Oeps.

Het komt vaak voor dat ik een idee heb, dan log ik op deviantART in en vind ik datgene waar ik aan gedacht had in mijn inbox. En ik vind dit geen probleem. Dit zegt mij dat ik niet origineel ben. Maar het interesseert me niet. Wat ik wil tekenen, dat teken ik.

Jazza vindt dat creativiteit inhoud dat je niet bang bent om fouten te maken. We maken allemaal fouten. Maar als we niet proberen en terug opnieuw proberen, en altijd terug opnieuw proberen om onszelf te verbeteren, dan hebben we opgegeven.

Door dat veel mensen zich vergelijken met anderen, geven mensen op. Misschien kijken we op naar iemand en willen we hetzelfde bereiken als wat zij hebben bereikt. Als dat zo is, waarom dan niet doorzetten tot het bittere eind om hetzelfde te bereiken? Natuurlijk is voor sommige mensen de weg moeilijker dan anderen. Het gaat erom of je die moeite wil doen of niet. En of je een weg kunt vinden om dat te bereiken. (P.s. Ik weet dat dit niet altijd op gaat. Maar eerst een weg proberen te vinden.)

Je moet altijd nadenken over waarom je het leuk vindt en waarom je dit wou doen. Dit zorgt ervoor dat je langer vreugdevol bent of terug opnieuw gelukkig kunt worden wanneer je down bent.

Ik ben er zeker van dat je bereikt wat je wil bereiken.

Blijf gepassioneerd!

Hobo en Fagot –  2 van de instrumenten die in dit stuk van zich laten horen.

Zeker de moeite om te beluisteren!
Ik heb er speciaal voor jullie de link bijgevoegd! Geniet ervan!!

https://www.youtube.com/watch?v=Ot7m9i70JDg

Je kan er de tekst hieronder naast zetten zodat je er ten volle kan van genieten!

Peter en de wolf

Peter and the Wolf in Toronto, 2007

Peter en de wolf (Russisch: Петя и волк, Petja i volk) is een muzikaal sprookje van Sergej Prokofjev voor spreekstem en orkest. Het stuk ging in 1936 in Moskou in première en is wereldwijd zeer succesvol geworden.

Prokofjev schreef het stuk in opdracht van een jeugdtheater in Moskou. De muziek moest simpel en verstaanbaar zijn, en dus aantrekkelijk voor kinderen, maar ook voorcommunistische idealisten. Prokofjev, wonderkind en enfant terrible, heeft het stuk wellicht geschreven met een spottende ondertoon. Desalniettemin is het een groot succes geworden en heeft het inmiddels de status van klassieker voor jong en oud.

Verhaal[bewerken]

Het sprookje is het verhaal van de jongen Peter die zonder toestemming van zijn grootvader de tuin uit loopt. Hij ontmoet daar een vogel die in de boom staat te zingen. De eend, die zich ook in de tuin bevond, maakt van de openstaande tuinpoort gebruik, en besluit in het nabije vijvertje een stukje te gaan zwemmen. De eend en het vogeltje beginnen met elkaar te ruzieën. "Wat ben jij voor een vogel, dat je niet eens kunt vliegen?" zegt de vogel. De eend antwoordt: "Wat ben jij voor een vogel, dat je niet eens kunt zwemmen?"

Terwijl het koppel zo heen en weer blijft discussiëren, komt de kat aangeslopen. Net op tijd weet Peter de twee te waarschuwen, en de vogel vlucht weer veilig de boom zitten, terwijl de eend naar het midden van de vijver toe zwemt. Terwijl de kat cirkeltjes loopt om de boom, nog steeds loerend naar de vogel, komt de grootvader van Peter naar buiten lopen. Grootvader begint te mopperen op Peter en waarschuwt hem dat er wolven in de buurt zijn. Maar Peter is dapper en zegt: "Jongens als ik zijn niet bang voor wolven." Grootvader moet daar niets van hebben, en sleurt hem mee terug de tuin in, en doet het hek op slot.

Als snel komt er inderdaad een wolf uit het bos gekropen. De kat klimt snel de boom in. De vogel ziet dat en hipt van tak naar tak om toch maar weg te blijven van de kat - gewoon voor het geval dat. De eend raakt echter in paniek, springt het vijvertje uit en probeert weg te rennen. Na een korte achtervolging heeft de wolf de eend te pakken, die in één hap wordt opgegeten.

Door de herrie wil Peter zien wat er buiten gebeurt. Hij rent naar binnen, pakt een touw met een lus aan het eind, en slingert die over het muurtje heen, zo de boom in. Via het touw klimt hij vervolgens over het muurtje de boom in. Dan bedenkt hij een plan: Peter vraagt aan de vogel om de wolf te plagen als afleiding. En dat doet de vogel. De wolf probeert de vogel te vangen, maar met zijn gehap vangt het snelle, slimme vogeltje niet. Ondertussen haalt Peter zijn touw in, en laat hij dit keer de lus zakken om de staart van de wolf. Dan trekt hij de lus aan, en zit de wolf met zijn staart aan de boom gevangen.

De wolf merkt dat hij gevangen is, en raakt in paniek. Door zijn gespartel en geren gaat lus gaat alleen maar strakker zitten. Op dat moment komen een paar jagers al schietend het bos uitgelopen. Ze zien de wolf, maar net als ze op punt staan te schieten, springt Peter ervoor. Hij pleit ervoor dat de wolf blijft leven, en dat deze naar een dierentuin wordt gebracht.

Zo gezegd, zo gedaan. De wolf wordt in een parade naar de dierentuin gebracht. Voorop loopt Peter, daarna de jagers met de wolf, daarachter de kat met ten slotte de chagerijnige grootvader die hoofdschuddend moppert: "En als Peter nou niet de wolf had gevangen? Wat dan?"

De parade loopt zo door de dierentuin, met daarboven een vogeltje die zichzelf heel dapper vindt om zijn rol in het geheel.

En als je heel goed luistert, kun je de eend nog horen kwaken binnenin de wolf. Want in zijn haast heeft de wolf haar levend opgeslokt.

Instrumentatie[bewerken]

Peter en de Wolf is geschreven voor de fluit, hobo, klarinet (in A), fagot, 3 hoorns, trompet, trombone, pauk, triangel, tamboerijn, cymbaal, castagnetten, trommels en snaarinstrumenten. Elk personage in het verhaal wordt verbonden aan een specifiek muziekinstrument en heeft elk een eigen herkenbaar motief, het zogenaamde leitmotiv:

·         Strijkorkest: Peter

·         Fagot: Grootvader

·         Fluit: vogeltje

·         Hobo: eend

·         Klarinet: kat

·         Hoorns: wolf

·         Pauken en grote trom: jagers.

Bron:

https://nl.wikipedia.org/wiki/Peter_en_de_wolf