Over stijl in visuele kunst

Deze video is in het Engels. Ik ga het niet proberen te vertalen maar wel de essentie weergeven, omdat de maker te veel uitbreidt. Ik ga hier ook mijn eigen ingevingen bij schrijven. Voor degenen die het wel willen zien: de video is een beetje langer dan 25 minuten.

De man heeft het dus over stijl. Er zijn hier veel vragen over: Komt het natuurlijk of leer je het aan? En als je het kan leren, hoe? Moet je altijd vanuit realisme vertrekken?

Hij deelt het eerst op in twee begrippen Manufactured Style (wat je kiest te doen) en Inherent Style (hoe je het doet, zoals bv. hoe je een potlood vasthoudt). Wat zorgt voor het verschil?

Er zijn drie manieren waaruit stijl voortvloeit:

1. Stijl negeren
2. Stijl nadoen
3. Stijl creëren

1. Mensen die stijl negeren, hebben ook een stijl, ze moeten er gewoon niet over nadenken. Ze doen gewoon maar op en hebben van nature uit al een uitgesproken stijl. Meestal hebben ze moeite om hun stijl te verlaten en een andere stijl te kopiëren. Deze mensen behoren volledig tot Inherent Style.

2. Je kunt ook gewoon een stijl nadoen. Sommigen noemen dit stelen en anderen vinden dan weer dat die mensen een stijl proberen te vinden door een ander te kopiëren. Er zijn mensen die Willy Vandersteen kunnen nadoen. Waren die er niet geweest, dan was Suske en Wiske nu al lang uitgestorven. Dus voor mij persoonlijk, hoeft dit niet stelen te zijn. Mensen die anderen kunnen kopiëren zijn belangrijk voor de stripwereld. Die zorgen ervoor dat de strips kunnen blijven lopen. DC en Marvel zijn ook nog altijd bezig met hun superhelden comics.

Mensen die nog altijd tot nummer 2 behoren, kunnen ook mixen. Ze nemen een tekenaar zijn gezichten, iemand anders zijn techniek in het kleuren en nog iemand anders zijn manier van lining (Lining duidt op de omtrek rond de vormen van het lichaam of object). Zo creëren ze wel iets geheel nieuws.

3. Degenen die tot het laatste behoren, kijken naar realisme en van daaruit creëren ze hun stijl. Bijvoorbeeld: Je ziet een realistische neus, maar je kiest ervoor de neusvleugels niet te tekenen en wel de neusgaten.

Het komt er wel op neer dat je altijd een keuze hebt. Of je kiest ervoor geen keuze te maken en je arm gewoon wat bewegingen laten uitvoeren.

Ik zelf zit in zowel 2 als 3. Ik ben begonnen als 2 en gebruik nog altijd tutorials*, dus ik zit nog in twee. Maar ik laat me niet limiteren tot 2. Ik grijp ook terug naar realisme en kijk van daaruit verder. Maar ik teken zelf geen realisme. Ik leer alleen van realisme uit om het simpeler voor te stellen.

Je ziet, mensen hoeven niet per se in de ene of de andere groep te zitten. En geen van de groepen is fout. Het is allemaal een andere manier van werken. Als je niet blij bent met een aspect van je stijl, werk eraan. Kies hoe je eraan wil werken en doe het gewoon. Door herhaling, dus oefening, kun je bereiken wat je wilt. Want uiteindelijk komt het er altijd op neer dat oefening kunst baart.


*Tutorials is een Engels woord dat met handleidingen kan vertaald worden.